رگولاتور سوخت ژنراتور گازسوز

مقدمه

گاز گزینۀ رایج سوخت برای مجموعه ژنراتورهای آماده به کار می باشد. دو نوع گاز مورد استفاده، گاز طبیعی (NG) و گاز مایع نفتی (LPG) می باشند.

برای اطمینان از عملکرد صحیح، لوله کشی گاز باید بصورت درست نصب گردد. این مقاله حاوی اطلاعاتی است که به فواید گاز اشاره می کند و اندازۀ لوله کشی و مراحل نصب را توضیح می دهد.

 

ویژگی های نوع سوخت گاز مورد استفاده

NG  با توجه به کاربرد آن لوله کشی می شود و LPG در مخزن ها ذخیره می گردد. گاز طبیعی بسیار سبک تر از هوا است و در حالت گازی (بخاری) در محیط طبیعی بشدت قابل انفنجار می باشد.

به همین دلیل قوانین سختگیرانه ای برای استاندارد های بادگیری (تهویه) و لوله کشی نشت آزاد در نظر گرفته شده است.

قوانین بومی، فشار گاز وارده به یک ساختار را محدود می کنند تا یک تنظیم کنندۀ فشار بتواند فشار را طوری تنظیم کند که در بازۀ مورد نظر قرار گیرد.

LPG مانند NG ، بشدت قابل انفجار است اما از هوا سنگینتر است و نیاز به بادگیری (تهویه) صحیح دارد تا تجمعِ آن در نقاط پایین دست (پست) بتواند متوقف شود.

LPG قبل از ورود به موتور کاربراتور به حالت بخار تبدیل می شود.

در حالیکه در دما و فشار طبیعی به حالت گاز می باشد. LPG می تواند مخلوطی از بوتان و پروپان باشد اما در دماهای پایین تر نیاز به پروپان بیشتری دارد تا بتواند فشار مناسبِ بخار را تامین نماید.

 

 

تحویل سوخت گاز به مجموعۀ ژنراتور

به قوانین بومی مراجعه نمایید و تفاوت های انواع سوخت ها را مشاهده کنید. گاز طبیعی- کاربرد گاز لوله کشی را از سیستم پخش به محل ژنراتور تامین می کند.

یک تنظیم کنندۀ اصلی ( که اغلب با توجه به کاربرد صورت می گیرد) فشار را تا حد مورد نظر کاهش می دهد تا بتواند وارد سازه شود. این تنظیم موجب می شود ژنراتور بتواند عملکرد مناسبی داشته باشد.

فشار خارجی از تنظیم کننده به شیر فلکۀ ژنراتور نباید بیش از 0.51 لیتر بر ثانیه باشد. اگر فشار بالاتر از این حد باشد، شیر فلکه عملکردی نخواهد داشت.

(شکل شمارۀ 1- نمونۀ سیستم گاز). یک لولۀ انعطاف پذیر باید بین لولۀ گاز جامد و مجموعۀ ژنراتور قرار گیرد و آنها را بهم متصل کند.

در اغلب فرآیند های نصب، شیر فلکۀ سوخت بصورت سلنوئیدی (مارپیچ) عمل می کند.

در مجموعه ژنراتور های گازی کوچک، موتور اغلب با فشار یکسان با تنظیم کنندۀ اولیه عمل می کند.

ی- دمای محیط اطراف مخزن ذخیره موجب می شود درون مخزن بخاری تشکیل شود که برای مجموعۀ ژنراتور مناسب است.

اگرچه در برخی موارد، تبخیر و طول لوله می تواند منجر به سرد شدن شود که در نهایت باعث ماهش بخار می شود.

در این مورد، تنظیم کنندۀ بخار، در جریان هوای موتور بالا می رود تا گرم شود و تضمین کنندۀ بخار درون تنظیم کنندۀ ژنراتور باشد و موجب خروج مایع و نه خروج بخار از مخزن ذخیره شود (برای فشار بخار، جدول شمارۀ 2 را مشاهده کنید.).

 

لوله کشی سوخت گاز برای مجموعه های ژنراتور

قبل از انتخاب لوله کشی، به قوانین بومی و قوانین شمارۀ 54 و 58، NFPA مراجعه نمایید.

بعنوان یک راهنما، لوله کشی باید بصورتی انجام گیرد که لرزش را کاهش دهد، از جنس فلز تیره رنگ باشد، و شلنگ انعطاف پذیر و مشخص برای اتصالِ مجموعۀ ژنراتور و ورودی لولۀ محکم و سفت باشد.

تمامی لوله ها باید با توجه به قوانین بومی، پاکسازی شوند و از نظر نشتی مورد بررسی قرار گیرند.

برای NG و بخار حاصله از سیستم LPG ، لوله کشی ها باید قطر مناسبی داشته باشد تا بتواند فشار مورد نظر را انتقال دهد (برای نیازمندی های بخار مجموعۀ ژنراتور، جدول شمارۀ 3 را مشاهده کنید.).

 

اندازۀ لوله کشی های گازی

قدرت کاملِ ژنراتور بستگی به گازی دارد که در حجم و فشار مد نظرِ تولید کننده از آن منتقل می شود. موارد زیر می توانند انتقال گاز از طریق لوله ها را تحت تاثیر قرار دهند:

1. ضخامت لوله و فاصلۀ کلی از تنظیم کنندۀ اولیه
2. خمیدگی لوله ها (زانوی 90 درجه باعث 10 فوت لولۀ بیشتر و 45 درجه باعث 5 فوت لولۀ بیشتر می شود.)
3. کلیۀ ابزار متصل به خطوط و تعداد اتصالات

جدول شمارۀ 1 میزان جریان گاز را با جزئیات نشان می دهد (cu.Ft/hr) که می تواند از طریق لوله هایی با اندازه و طولِ مختلف با جاذبۀ 1.0 (هوا) انتقال یابد.

همچنین برای کاهش فشار تا 0.3 برای مقادیر محدودی از اتصالات را نشان می دهد.

میزان جریان با توجه به فشار خطوط، بین 4 تا 6 اونس در هر متر مکعب می باشد.

جاذبۀ مشخص در سوخت های گازی متغیر می باشد. جدول شمارۀ 4 عوامل ضریب تصحیح را برای جاذبه های مشخص و متفاوت نشان می دهد.

برای تعیین اندازۀ لوله ها، میزان جریان گاز در جدول شمارۀ 1 را ضرب در ضریب جاذبۀ مشخص جدول شمارۀ 2 کنید. جدول شمارۀ 4 ضریب کاهش فشار برای سیستم لوله ها را نشان می دهد.